Verhuurder moet leegstandsrisico servicekosten zelf dragen

Een verhuurder die meer woningen in een complex verhuurt, heeft altijd te maken met leegstand. Die kan worden veroorzaakt door te dure huurwoningen, maar ook door de overgangstijd tussen een vertrekkende huurder en een nieuwe huurder. Ook al zijn er gemiddeld minder huurders, de schoonmaakkosten, elektriciteitskosten etc. van gemeenschappelijke ruimten blijven hetzelfde. Dat zorgt ervoor dat de servicekosten per huurder hoger worden als er meer gemiddelde leegstand is.

Twee jaar geleden heeft de Huurcommissie besloten dat deze extra servicekosten die de leegstand met zich meebrengt, niet langer op de huurders mogen worden verhaald. Dat betekent dat verhuurders die kosten uit de huur moeten halen. Een woningcorporatie in Rotterdam en omstreken vond dat te veel geld kosten. Zij wilde de kosten blijven verdelen over de zittende huurders, ook al waren er leegstaande woningen. Zij heeft daarom de rechter gevraagd een oordeel te geven over de doorberekening van leegstand in de servicekosten.

De huurdersorganisatie, die werd bijgestaan door Rogier Scheltes, vindt dat deze extra kosten een ondernemersrisico zijn, zodat de woningcorporatie de extra verhoging van de servicekosten zelf voor zijn rekening moet nemen.  De rechter heeft de huurdersorganisatie gelijk gegeven. De rechter vindt ook dat de woningcorporatie de extra kosten die leegstand met zich meebrengt zelf moet betalen en niet kan afwentelen op de huurders. De rechter vindt dat leegstandsderving van servicekosten, hoe klein of hoe groot ook, tot het ondernemersrisico behoort en dus niet in rekening mag worden gebracht bij de huurder.

Rotterdam doet weer eens stiekem

Mijn cliënt Pieter Wondergem zit in de bijstand. Hij moet papier prikken, volgens de gemeente een weg naar de arbeidsmarkt, volgens Pieter een zinloze aangelegenheid.

Dat laatste ben ik met hem eens. Pieter durft zijn mond open te doen. Dat vindt de gemeente niet leuk. Pieter kan kritisch zijn. Daar is de gemeente niet van gediend. Wethouder Struijvenberg en tassendrager Maarten Molenbeek (officieel voorlichter) hebben (bijna) hemel en aarde bewogen om journaliste Isabel Baneke van dagblad Trouw, zie foto, van haar plan om Pieter te interviewen af te houden. Dat ging als volgt: om 10.00 uur zou Pieter door Isabel geïnterviewd worden bij SDW, de uitvoerder van het mooie project “Werk Loont”. Om 09.50 uur werd Pieter in een busje afgevoerd naar Ommoord om te gaan prikken. Een duidelijke poging tot obstructie. Pas later kon Pieter door Isabel geïnterviewd worden, maar niet nadat in het kantoor van SDW ondertussen tegen Isabel door geheimhouder Maarten Molenbeek allerlei lelijke dingen over Pieter gezegd waren. Voor de zekerheid liet de gemeente ook nog maar eens twee begeleiders meelopen, normaal geen enkele, maar je weet maar nooit met die brutale uitkeringsgerechtigden.

Wat kost dat nou zo’n project “Werk Loont”? Ik heb een WOB-verzoek ingediend bij de gemeente. Het antwoord: dat houden we stiekem. Met andere woorden: de gemeente wil het zinloos uitgeven van uw belastingcenten niet verantwoorden. Natuurlijk heb ik een bezwaarschrift ingediend bij de Algemene Bezwaarschriftencommissie. Als ik die zaak niet win, eet ik al mijn dossiers op (nou ja, eentje dan).

Ton Rhijnsburger

 

Foto papierprikkenPapier prikken artikel